یا زهرا سلام الله علیک ...

به بخت نازک پیغمبرش لگد می زد...

کسی که پشت سرم حرف های بد می زد...

تبر شد و به سوی ساقه ام هجوم آورد...

برای کندن من دائماً لگد می زد...

برای اهل تدیّن حدیث هم می خواند...

به استناد احادیث بی سند می زد...

و با جسارت مخصوص جاهلیّت خویش...

نفس کشیدن من را نفوس بد می زد...

نشست شیهه ی شلّاق روی صورت من...

مرا به جرم کدامین گناه حدّ می زد..؟

دلش نسوخت برایم کسی..نکرد کمک...

اگر که خسته نمی شد، الی الابد می زد...

خدا گواست..که زهرا به مرگ رو انداخت...

ولی..به سینه ی او..مرگ..دست رد میزد...

شعر از: رضا جعفری

...

    گناه آن وقت بخشیده می شود، که روح ما پیوند بخورد با روح حسین بن علی علیه السلام. اگر پیوند بخورد، گناهان ما قطعاً بخشیده می شود، ولی علامت بخشیده شدنش، این است که دو مرتبه دنبال آن گناه نمی رویم.

    امّا اینکه گناه بکنیم، از مجلس حسین بن علی علیه السلام بیرون برویم و دو مرتبه دنبال آن گناهان برویم، نشانه ی اینست که روح ما با روح حسین بن علی علیه السلام پیوند نخورده است...

برگرفته از کتاب مقتل مطهّر

روضه های استاد شهید مرتضی مطهّری