اَلسَّلامُ عَلَیکِ یا فاطِمَةَ الزَّهرا

به بخت نازک پیغمبرش لگد می زد...

کسی که پشت سرم حرف های بد می زد...

تبر شد و به سوی ساقه ام هجوم آورد...

برای کندن من دائماً لگد می زد...

برای اهل تدیّن حدیث هم می خواند...

به استناد احادیث بی سند می زد...

و با جسارت مخصوص جاهلیّت خویش...

نفس کشیدن من را نفوس بد می زد...

نشست شیهه ی شلّاق روی صورت من...

مرا به جرم کدامین گناه حدّ می زد..؟

دلش نسوخت برایم کسی..نکرد کمک...

اگر که خسته نمی شد، الی الابد می زد...

خدا گواست..که زهرا به مرگ رو انداخت...

ولی..به سینه ی او..مرگ..دست رد میزد...

شعر از: رضا جعفری