خدایا...

مرا ببخش...

به خاطر گناهانی که دیدم و هیچ نگفتم...

ببخش مرا...

به خاطر جرأتی که بر گناه دارم و بر منع آن ندارم...

خدایا... ببخش مرا...

به خاطر دل بازیگوشم که مثل برگی در باد سرگردان است...

ببخش مرا خدایا...

به خاطر چشمانی که شبها از ترس تو بیدار نیستند...

خدایا... ببخش مرا...

که گوشهایم غیبت کردن آدمهای دور از تو را شنیدند... و... تلاوت قرآن تو را نشنیدند...

ببخش دستانم را...

که آنطور که تو می خواهی و دوست داری کار نکردند...

ببخش مرا...

زیرا که پاهایم... در مسیر رضای تو گام نزدند...

ببخش مرا...

به خاطر پیشانیم... که سجده اش بر خاک در شأن و منزلت تو نبود...

ببخش مرا...

به خاطر نمازم... که حال و هوای خوبی ندارد...

ببخش مرا...

به خاطر کارهایی که کردم و نباید می کردم...

ببخش مرا...

به خاطر گناهانی که مرتکب شدم و تو ندیده گرفتی...

ببخش مرا...

به خاطر زشتی هایم... که تو پوشاندی...

ببخش مرا...

به خاطر توبه ام... که صد بار شکستم و تو عذابم نکردی...

ببخش مرا...

به خاطر شکری که نکردم...

خدایا... ببخش مرا...

چون دیدم نافرمانی ات می کنند... ولی جرأت نکردم حرفی بزنم...

.....................................................

ولی...

تو شاهد باش... ای خدای من... که این بنده ی ترسوی تو پشیمان است...

و از تو می خواهد... کمکش کنی... تا غرور نداشته باشد... شجاع باشد...

و ...

تو... تا همیشه... در قلبش فرمانروایی کنی...

نه دنیای بی معنی و بی وفای دو روزه...

آمین...

یا ربّ العالمین...

یا ارحم الرّاحمین...

و ... یا اله العاصین...