سلام..

این شعر رو زمانی که پیش دانشگاهی بودم گفتم..
ولی تا حالا برای کسی نخوندمش..

این اولین باره که گذاشتمش برای خوندن..اونم دلیل داره.. و دلیلش پیش خدا محفوظه..این روزا خیلی دلم میخواد از همه جا خودمو حذف کنم و پناه ببرم به غار خلوت خودم..دور از چشم همه.. دعا کنید جرأتشو پیدا کنم.. دعا کنید به حرف دلم بی اعتنا بشم.. تا بیشتر از این نشکستم.. تا هنوز مشاعیرم سر جاشه.. این روزا..
هیچی ولش کن..
.
.
دشمن بداند ما به رهبر پایبندیم..
از شادیش شاد و ز اشکش دردمندیم..
دشمن بداند ما علی را دوست  داریم..
آنروز ناید شاه خود تنها گذاریم..
..
پ.ن..: خسته ام این روزها.. خیلی.. التماس دعا..