وقت آن است کزین خانه ی ویران بروم...

بار بر بسته از آن با همه ی جان بروم...

وقت آنست کزین میکده ی قلّابی...

سوی میخانه ی آن ساقی مستان بروم...

وقت تنگ است.. دلم تنگ.. و.. سفر طولانی...

جان ستان.. تا بسویش با تن بی جان بروم...

دل ز نیرنگ و ریا خون شده ای صاحب امر...

اندکی صبر که من با دل شادان بروم...

پاره پاره گل امّید و نیازم بر خاک...

رخصتی.. تا حرم شاه غریبان بروم...

دلم آواره ی یک دم بر او آسودن...

تو مدد کن که از این غمکده آسان بروم...

                                                                                                                                                                                        ظهر یکشنبه 88/3/10

                                                                                                                                                                                                   "12:43