یا لطیف 

سلام.. مجله موفقیت شماره جدید رو که گرفتم طبق معمول بعد از فال ماهانه! و گیلاس آبی.. رفتم سراغ صفحه مشاوره دکتر شیری.. این بار ایشون خودشون متنی رو نوشته بودند.. حرف دل بود و به دلم خیلی نشست.. به خاطر همین با اجازه ایشون گذاشتمش تو وبم.. البته اجازه نگرفتم.. ولی مطمئنم که مخالفت نمیکنن..:).. اگر اینطوره و این مطلب رو دیدند به من اطلاع میدن حتماً.. درسته آقای دکتر؟! :)

...

از سیرجان به کلاس می آمد، کلاس "سفر زندگی"..
ساده بود و معمولی، سی و چند ساله می زد ..
نگران تأثیر خود کم بینی اش بر دخترش بود..
پرسیدم: "دخترت چند ساله است؟"

پاسخ داد: "هشت ماهه است، از پدرش جدا شده ام و خودم بزرگش می کنم، خدا را شکر خانواده ام به من کمک کردند. شوهرم، مرد شکاکی بود و دو سال طول کشید که توانستم از او جدا شوم.. می خواهم بدانم ممکن است فرزندم هم مانند خودم به خود کم بینی مبتلا شود؟"

مقابل همه دانشجویان و در میانه سکوت کلاس، از اینکه چه بر سر این زن آزاده آمده است که با این همه افتخار، نمی داند چقدر بزرگ است، بغضم گرفته بود. روز زن و مادر بر تو مبارک باشد؛ زیرا کسی نیست غریبی یک مادر تنها را بفهمد و من هم به عنوان یک مرد، هرگز نمی توانم تنهایی یک زن را درک کنم.

اگر همسرت را دوست داری قبل از اینکه دیر بشود و رؤیاهایش تمام شوند، به او بگو که دوست داشتنی است. اگر زنی را دوست داری که مادر است، پیشانی اش را ببوس، قبل از اینکه دیر شود؛ دستان نه چندان صاف و نرمش را به پلکهایت بکش؛ زیرا اینان از قبیله ای غریبند که به قنوتی، هزار ملک را از آسمان به زمین مهاجرت می دهند. اگر زنی را دوست داری که خواهرت است بدان که خواهر، اسرارآمیزترین زن زندگی پس از مادر است؛ زیرا علی رغم اینکه مثل تو جوان است و بی تجربه..اما وجودش را به خاطر اینکه تو غصه نخوری فدایت می کند.

اگر زنی را دوست داری، برای انتخابش این قدر سخت نگیر و بگذار عزت نفسش عزیز بماند؛ تمام قد مقابلش زانو بزن و محکم بگو که می توانی خوشبختش کنی و نگذار ترس های درونی ات تو را از دیدن چشمان خوشحال و پرافتخار او باز بدارد. هیچ چیز زیباتر از چشمان یک زن موقع همسر شدن و مادر شدن نیست؛ چشمانی که حتی می توان به آنها سوگند خورد...

اگر همسرت را دوست داری، به جای بحث و جدل های بی انتها، محکم و مردانه در آغوشش بگیر که بداند ما مردان اهل حرف نیستیم...

گاهی که زنی را با کلام یا سکوتمان آزرده ایم، قرن هاست یادمان داده اند که به او گل دهیم؛ زیرا تنها زن است که می تواند با شاخه گلی، زخم های عمیقش را بخیه بزند.

از مادران سرزمینم عذر می خواهم که برای اینکه "مادر نمونه" نام بگیرند، باید فرزندشان را در مدرسه نمونه ثبت نام کنند و آن فرزند، ولو به قیمت خرد شدن آن مادر، باید شاگرد اول شود.

شرمنده ایم از اینکه مردانی داریم که بلد نیستند با خوشحالی دخترشان بخندند.

زنده باد مادران ایران زمین که هر آنچه ما پسران اشتباه کردیم، به رویمان نیاوردند و درست زیستند و آسمانی زیستن را به خانه هایمان آوردند.