پيام

.:آيينه:.
94/3/15

+ هيچ چيزي بدتر از نشستن و تماشاي پير شدن آدم ها نيست. آدم ها پير مي شوند. آدم هايي که زماني مي خنديدند و دنبال تو مي دويدند حالا کمرهايشان خم شده. پاهايشان نا ندارد. موهايشان سفيد شده.آنها ديگر نمي دوند. آنها کيسه هاي قرص و آمپول را با خودشان اين ور و آنور مي برند. ظرف دارو دارند.يک حرف و يک خاطره را صدبار تکرار مي کنند..

.:آيينه:. 94/3/19

بعد مي نشينند و درباره ي زمان شاه و اينکه آن موقع ها چطوري بوده حرف مي زنند يا درباره ي اينکه دختر خوشگله ي محل بودند.آنها هي به گذشته شان چنگ مي زنند. درباره ي فتوحاتشان که در هيچ کجاي تاريخ ثبت نشده سخنراني ها مي کنند. درباره ي هر چه حرف مي زني يک جوري وصلش مي کنند به خودشان که آنها هم در گذشته اين طوري.

تو مي نشيني کنار دستشان. يواشکي به چروک هاي دستشان زل مي زني.به قدهاي خميده شان.به زمان هايي که آرزوي بزرگ زندگي ات آدامس لاويز بود فکر مي کني.مي نشيني و به خرچ و خروچ ميوه ها توي دهانشان گوش مي دهي(ميوه هايي که نبايد هر ميوه اي باشند) و قلبت درد مي گيرد. مي نشيني و زل مي زني به انگشت هاي پايشان که يک زماني صاف و بزرگ و قوي بودند و در بچگي که مي چسبيدي به پاهايشان هي به آنها نگاه مي کردي.

حالا به کف پاهايشان که ترک هاي زيادي دارد زل مي زني و هي قلبت فشرده مي شود،هي فشرده مي شود،هي فشرده مي شود،هي فشرده مي شود و دلت مي خواهد تا انتهاي دنيا بدوي.هي بدوي. هي بدوي.به عقب بدوي.انقدر بدوي که بچه شوي..بپري توي بغلشان. آنها تو را بچرخانند و کمرشان صاف باشد. يک لحظه صاف باشد.فقط يک لحظه .يک لحظه..يک لحظه ي ديگر..

همين الان براي پنج دقيقه بدون قرص ها،بدون فشارسنج ها،بدون عمل هاي جراحي،بدون اندوه هاي پيري....فقط يک لحظه...يک لحظه! اما اين زندگي براي تو چه دارد؟گريه هاي بلند بلند پشت مانيتور براي کمرهاي خم شده اي که ديگر صاف نمي شوند.

http://almatavakollll.blogfa.com/1392/07

http://8pic.ir/images/n18zsj43332yl2iwyb39.jpeg